Liturgiczna Służba Ołtarza
to określenie wszystkich osób, które służą podczas mszy świętej i w trakcie innych nabożeństw religijnych. Ministrare oznacza „służyć, pomagać”. Do służby liturgicznej zaliczają się ministranci, lektorzy, członkowie chóru, organista, kościelny, ceremoniarz.
Kim jest ministrant/ntka?
To chłopak/dziewczyna, którzy po odpowiednim duchowym przygotowaniu (formacji), realizuje (głównie przy ołtarzu) swoją wewnętrzną potrzebę służenia Bogu. A poprzez solidną służbę przybliża się do Niego w swoim codziennym życiu.
DOŁĄCZ DO GRONA MINISTRANTÓW/TEK NASZEJ PARAFII!
Zgłoś się do Ks. Proboszcza!
UWAGI DLA LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA
Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
2. Przychodząc do kościoła, udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi. Powinni więc wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaje się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu.
3. Udział służby liturgicznej we Mszy świętej nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich świadomie i owocnie.
4. Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywaną treść, a nie samego siebie.
5. Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
6. Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
7. Do Komunii Świętej przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
8. Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii.
Patronem liturgicznej Służby Ołtarza jest Św. Dominik Savio.
Żył w latach 1842-1857. Urodził się w pobliżu Turynu we wiosce Riva di Chieri – 2 kwietnia 1842 roku. Rodzicami jego byli: Karol Savio – rzemieślnik i Brygida Gajato – wiejska krawcowa. Dominik już jako mały chłopiec usługiwał do Mszy świętej. Bywało nieraz, że nie mając zegara, przychodził wcześnie do kościoła. Wtedy klęczał przed drzwiami i modlił się. Dominik był prawdziwym aniołem – pomagając św. Janowi Bosko w prowadzeniu oratorium dla chłopców. Był bardzo wesołym chłopcem. Bawił się z kolegami w czasie przerwy, lecz w pewnym momencie przerywał na krótką chwilę grę i prowadził chłopców do kościółka. Pana Jezusa często nawiedzał w Najświętszym Sakramencie. Jego nauczycielem był św. Jan Bosco. Późną jesienią roku 1856 Dominik zaczął chorować. Stwierdzono chorobę płuc. Kiedy Dominik żegnał św. Jana i kolegów ze łzami w oczach powiedział : „Ja, już tu nie wrócę” – tak też się stało. Dnia 9 marca 1857 roku, zaopatrzony Sakramentami świętymi, kiedy ojciec czytał mu modlitwy o dobrą śmierć, chłopiec zawołał: „Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!” i zmarł. W 1933 papież Pius XI nazwał go „małym świętym” i „gigantem ducha”. W 1950 papież Pius XII ogłosił go błogosławionym, a w 1954 zaliczył Go do grona świętych. Jego święto obchodzimy 9 marca. Jest On opiekunem Służby Liturgicznej.