od 1 Niedzieli Adwentu rozpoczynają się rekolekcje adwentowe!
oraz akcja Wigilijne Dzieło pomocy Dzieciom (świece wigilijne).
Adwent czas podwójnego oczekiwania. Po pierwsze, jest czasem przygotowania do obchodzenia Uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię, we Wcieleniu. Po drugie, wskazuje on na oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Taka interpretacja podkreśla, że jest to czas pobożnego i radosnego oczekiwania.
Liturgia Adwent dzieli się na dwie części. Od 1 Niedzieli Adwentu do dnia 16. grudnia akcent pada na oczekiwanie paruzji ponownego przyjścia Pana Jezusa jako sędziego. Druga część Adwentu, a więc dni 17-24. grudnia są przygotowaniem na spotkanie z Chrystusem przy żłóbku. Z okresem Adwentu, oprócz oczywiście koloru fioletowego kojarzą się także inne elementy, mianowicie: Wieniec Adwentowy, Roraty i Roratka. Przyjrzyjmy się ich znaczeniu.
Wieniec Adwentowy – Wywodzi się on z krajów protestanckich. Posiada on przede wszystkim wymowę eschatologiczną, wskazuje na oczekiwanie ludzkości na koniec czasów. Cztery zapalane w kolejne Niedziele Adwentu świece symbolizują zbliżanie się do Chrystusa, który jest Prawdzwą Światłością.
Roraty – są to Msze św. ku czci Najświętszej Maryi Panny sprawowane podczas Adwentu. Ich nazwa pochodzi od słów łacińskiej pieśni, którą śpiewa się na wejście, mianowicie: Rorate caeli desuper et nubes pluant justum (Spuśćcie rosę niebiosa i obłoki niech wyleją sprawiedliwego). Najstarsze wzmianki o Roratach w Polsce pochodzą z XIII w. Natomiast praktykę odprawiania Rorat każdego dnia Adwentu (oprócz Niedziel) upowszechnił kard. Stefan Wyszyński.
Roratka – z odprawianiem Rorat związane jest zapalenie dodatkowej świecy – Roratki. Symbolizuje ona Maryję – Jutrzenkę, która poprzedza, daje światu Chrystusa – Słońce, nieznające zachodu. Świecę tę zwykle przewiązuje się białą lub niebieską wstęgą i ustawia w prezbiterium w pobliżu ołtarza.